نورروز نامه 1

سلام

سال نو که دیگه داره کم کم کهنه می شه مباااااااااارک

به من می گن مامانی که در نوشتن وبلاگ پسرش همیشه تنبله... بگو هزار ساعت بشین پای اینترنت نیم ساعت وبلاگ گل پسرتو آپ نکن هههههههههه

امسال اولین سالی بود که بزرگتری هدیه آسمونی مون را سال تحویل کنارمون داشتیم ....

و اما وقایع اتفاقیه .....

قرار بود صبح روز دوم من و ارشاک و بابا پژواک راه بیافتیم به طرف چالوس که مثه هر سال عید رو اونجا باشیم... اما از اونجایی که بابایی حسین و دایی اسی و انیس جون و خاله ستاره و خانواده اش هم قرار بود برن بعد از کلی تغییر زمان قرار شد صبح روز یکم قبل از سال تحویلراه بیافتیم :( من که دوست داشتم اولین سال ر با پسرم کنار سفره هفت سین باشم دمغ شدم ........ اما خوب چه می شد کرد دیگه مسافرت دست جمعی بود ......

وقتی راه افتادیم بابا پژواک رادیو رو روشن کرده بود که برنامه های تحویل سال رو گوش بدیم

رادیو خراسان داشت خودشو می کشت که به ما زنگ بزنین بگین الان کجا هستین و چی کار می کنین

ما هم در یک اقدام غیر مترقبه (ههههههههههه ) زنگ زدیم

بابا پژی صحبت کرد سال نو رو تبریک گفت و گفت ما هدیه مون پسرمونه که داریم می ریم باهاش مسافرت

بعد گفت نه من بد حرف زدم بیا تو هم زنگ بزن خلاص مامان سحر هم زنگ زد

یه بیت شعر خوندم و سال نو رو تبریک گفتم و بز هم منم از اومدن تو و وجود تو در کنارمون حرف زدم

خلاصه همین طور می رفتیم که رسیدیم به قوچان بابایی اینا و خاله اینا ایستاده بودن ما براشون از شاهکارمون گفتیم داشتیم تعریف می کردیم که صدای منو و بابا پژی رو پشت سر هم گذاشت رادیو

هههههههههه انگار خیلی کم بهشون زنگ زده بودند که صای هردومون را بخش کرد

خلاصه قرار شد سال تحویل یه جا واستیم

اما راه که افتادیم دیدیم بقیه گازشو گرفتن دارن می رن ما میدون شهر فروج که یه سفره هفت سین بزرگ داشت ایستادیم و سه نفری دست در دست هم با چشمای پر از اشک پا به سال 91 گذاشتیم

خلاصه لحظه قشنگی بود

بعد دیگه رفتیم گرگان و از بقیه جدا شدیم اونجا رفتیم خونه خاله بابا پژی عمه پرندیس و شهلا جون هم زودتر رفته بودن اونجا

بقیه داستان در شماره بعد نوروز نامه